अमेरिकी सेना भित्रको रेन्जर आर्मीमा काम गरेका लेफ्टिनेण्ट कर्र्णोल थोमस ब्रोअरका साथमा अर्का लेफ्टिनेण्ट कर्र्णोल, एक क्याप्टेन र दुइ हवल्दार क्याम्प र्फकन्दै गर्दा बीच बाटोमा अचानक एम्बुसमा परे 
। नयाँ सरकार अर्न्तर्गतको अफगानी सैनिकहरुलाइ तालिम दिदै गरेका काजीमान लिम्बूलाई भर्खरै आफ्नो ठाँउमा आएर र्फकन्दै गरेका अमेरिकी सहकर्मीहरुबाट एम्बुसमा परेपछि सहायताको लागि अनुरोध आयो । आफ्ना सहायक संजिब र कृष्णलाई बाँकी कामको जिम्मा दिएर काजीमान अरु ५ जना अमेरिकी सेना लिएर एम्बुस थाप्ने शत्रु माथि आक्रमण गर्न झण्डै २ कि मी टाढाको दुश्मन नजिक पुग्ो । सहासका साथ काजीमान गोली खोल्न थाल्यो । अमेरिकन साथीहरुले पनि उनलाई साथ दिए र त्यसबेला उसले आफ्नो सहकर्मीहरुलाई कमाण्ड गर्दै थियो । उसको अगाडी झण्डै १५ मिटर टाढा एउटा अमेरिकन आर्मी धर्मराउदै उठ्यो र फेरी लड्यो । काजीमानले दोहोरो फायरिङको वास्तानगरी त्यो ढलेको मान्छे ल्याउन अगाडी खुल्ला भागमा दौडियो, उसका दाँयावाँयाबाट थुप्रै गोलिहरु आए तर उसले त्यो घाइतेलाई बोकेर पछाडी शुरक्षित ठाँउमा ल्याई छाड्यो र प्राथमिक उपचार गर्यो र त्यस पछि घाइते बिस्तारै होसमा आयो । काजीमान घाइतेलाई त्यहि छोडेर फेरी पुरानो सत्ताको सेनाउपर गोली हान्दै आफ्नो सहकर्मी अमेरिकनहरुलाई कमाण्ड गर्न पुग्यो । मध्ये रातमा कतै पनि साथीहरु संग सर्म्पर्क हुन सकेन । बल्लतल्लको सर्म्पर्क पछि थप अमेरिकनहरु आए, त्यसवेला बिहानको ७ बजि सकेको थियो । एम्बुसमा पर्ने बित्तिकै उल्टै जाइलाग्न जाने बहादुर सैनिकलाई दुश्मनको नजिक पुग्नै लाग्दा उसको छात्तिमा ३ गोली, टाउकाको देब्रे छेउमा १ गोली र खुट्टामा १ गोली लाग्यो र उ ढल्न पुग्यो तर घाइतेको छात्तिमा लागाएको बडिआर्मर - ढाल ) ले उसलाई निक्कै सुरक्षा दियो तब छात्तिबाट गोली वारपार जान पाएन । उनी झण्डै १० मिनेट जति बेहोस भएर भुइमा लडि रर्यो र केही समय पछाडी बेहोसमै उठेर साथीहरु तर्फजान खोज्दा फेरी त्यहि लडेका थिए लेफ्टिनेण्ट कर्र्णोल थोमस । हो त्यसै बेला काजीमानले उनलाई देखेका थिए । घट्ना विवरण सुन्दै मुटु काप्ने त्यो एम्बुस आक्रमणमा तपाइचाहि कसरी बच्नु भो भन्ने प्रश्नको जवाफमा भन्नुहुन्छ अलिकति भाग्य र अलिकति चाहि राम्रो तालिम गरेकोले गर्दानै बचेको बताउछन् । उसलाई त्यो आक्रमण ताका आफ्नो देब्रेपट्ट रहेको एक अमेरिकन हवल्दारले बिस्तृत देखेको थियो र स्वयं घाइते कर्र्णोलले काजीमानको अकल्पनिय पराक्रमको बारे बोल्यो र लेख्यो जस्को फलस्वरुप घट्नाको ठिक अर्को महिना - ११ नोभेम्बर २००३ ) अमेरिकन आर्मीकै सर्वोच्च श्रेणीमा पर्ने बहादुरीताको मेडलले सम्मानित बन्यो काजीमान । घटना घटेको भोलिपल्ट मात्र काजीमानको अन्य गोरखाहरु संग सर्म्पर्क भयो । गत ७ सेप्टेम्बर ०४ मा बेलायत सरकारले दिने घोषणा गर्यो र गत ९ डिसेम्बर ०४ का दिन बकिङहम प्यालेसमा बेलायती महारानी एलिजावेथ द्धितीयद्धारा सो बहादुरी प्रदान गर्यो ।अफगानिस्थानको राजधानी काबुल नजिकको त्बलप न्चबखभथबचम जंगलमा ११ अक्टोवर २००३ को मध्येरातमा उक्त भिडन्त भएको थियो । सैनिक पेशामा अत्यन्तै समर्पित बहादुर काजीमान सन् १९७० मा तेह्रथुम जिल्लाको छथर पोखरी ३ लुकुवामा जन्मेका थिए भने सन् १९८९ मा ब्रिटीस गोरखा सैनिकमा भर्ति भएका थिए । हाल सेरिया ब्रुनाइ स्थित श्रीमति सुनिता छोरी मेधावी र छोरा रिवाजको साथमा कार्यरत हुनुहुन्छ ।गोर्खाली इतिहासमा सम्भवत यो बहादुरीता विगत झण्डै ४० बर्षपछिको सबैभन्दा उच्च बहादुरी हो । यो बहादुरीताको सम्मानले काजीमान लिम्बूको जीबनमा गौरव गर्ने राम्रो ठाँउ त बन्यो नै अझ ब्रिटिस गोर्खाजको इतिहासमा अर्को उचाइ थपेको छ । बधाई छ बहादुर काजीमान लिम्बू ःऋ र उसको पुरुषार्थलाई ।
। नयाँ सरकार अर्न्तर्गतको अफगानी सैनिकहरुलाइ तालिम दिदै गरेका काजीमान लिम्बूलाई भर्खरै आफ्नो ठाँउमा आएर र्फकन्दै गरेका अमेरिकी सहकर्मीहरुबाट एम्बुसमा परेपछि सहायताको लागि अनुरोध आयो । आफ्ना सहायक संजिब र कृष्णलाई बाँकी कामको जिम्मा दिएर काजीमान अरु ५ जना अमेरिकी सेना लिएर एम्बुस थाप्ने शत्रु माथि आक्रमण गर्न झण्डै २ कि मी टाढाको दुश्मन नजिक पुग्ो । सहासका साथ काजीमान गोली खोल्न थाल्यो । अमेरिकन साथीहरुले पनि उनलाई साथ दिए र त्यसबेला उसले आफ्नो सहकर्मीहरुलाई कमाण्ड गर्दै थियो । उसको अगाडी झण्डै १५ मिटर टाढा एउटा अमेरिकन आर्मी धर्मराउदै उठ्यो र फेरी लड्यो । काजीमानले दोहोरो फायरिङको वास्तानगरी त्यो ढलेको मान्छे ल्याउन अगाडी खुल्ला भागमा दौडियो, उसका दाँयावाँयाबाट थुप्रै गोलिहरु आए तर उसले त्यो घाइतेलाई बोकेर पछाडी शुरक्षित ठाँउमा ल्याई छाड्यो र प्राथमिक उपचार गर्यो र त्यस पछि घाइते बिस्तारै होसमा आयो । काजीमान घाइतेलाई त्यहि छोडेर फेरी पुरानो सत्ताको सेनाउपर गोली हान्दै आफ्नो सहकर्मी अमेरिकनहरुलाई कमाण्ड गर्न पुग्यो । मध्ये रातमा कतै पनि साथीहरु संग सर्म्पर्क हुन सकेन । बल्लतल्लको सर्म्पर्क पछि थप अमेरिकनहरु आए, त्यसवेला बिहानको ७ बजि सकेको थियो । एम्बुसमा पर्ने बित्तिकै उल्टै जाइलाग्न जाने बहादुर सैनिकलाई दुश्मनको नजिक पुग्नै लाग्दा उसको छात्तिमा ३ गोली, टाउकाको देब्रे छेउमा १ गोली र खुट्टामा १ गोली लाग्यो र उ ढल्न पुग्यो तर घाइतेको छात्तिमा लागाएको बडिआर्मर - ढाल ) ले उसलाई निक्कै सुरक्षा दियो तब छात्तिबाट गोली वारपार जान पाएन । उनी झण्डै १० मिनेट जति बेहोस भएर भुइमा लडि रर्यो र केही समय पछाडी बेहोसमै उठेर साथीहरु तर्फजान खोज्दा फेरी त्यहि लडेका थिए लेफ्टिनेण्ट कर्र्णोल थोमस । हो त्यसै बेला काजीमानले उनलाई देखेका थिए । घट्ना विवरण सुन्दै मुटु काप्ने त्यो एम्बुस आक्रमणमा तपाइचाहि कसरी बच्नु भो भन्ने प्रश्नको जवाफमा भन्नुहुन्छ अलिकति भाग्य र अलिकति चाहि राम्रो तालिम गरेकोले गर्दानै बचेको बताउछन् । उसलाई त्यो आक्रमण ताका आफ्नो देब्रेपट्ट रहेको एक अमेरिकन हवल्दारले बिस्तृत देखेको थियो र स्वयं घाइते कर्र्णोलले काजीमानको अकल्पनिय पराक्रमको बारे बोल्यो र लेख्यो जस्को फलस्वरुप घट्नाको ठिक अर्को महिना - ११ नोभेम्बर २००३ ) अमेरिकन आर्मीकै सर्वोच्च श्रेणीमा पर्ने बहादुरीताको मेडलले सम्मानित बन्यो काजीमान । घटना घटेको भोलिपल्ट मात्र काजीमानको अन्य गोरखाहरु संग सर्म्पर्क भयो । गत ७ सेप्टेम्बर ०४ मा बेलायत सरकारले दिने घोषणा गर्यो र गत ९ डिसेम्बर ०४ का दिन बकिङहम प्यालेसमा बेलायती महारानी एलिजावेथ द्धितीयद्धारा सो बहादुरी प्रदान गर्यो ।अफगानिस्थानको राजधानी काबुल नजिकको त्बलप न्चबखभथबचम जंगलमा ११ अक्टोवर २००३ को मध्येरातमा उक्त भिडन्त भएको थियो । सैनिक पेशामा अत्यन्तै समर्पित बहादुर काजीमान सन् १९७० मा तेह्रथुम जिल्लाको छथर पोखरी ३ लुकुवामा जन्मेका थिए भने सन् १९८९ मा ब्रिटीस गोरखा सैनिकमा भर्ति भएका थिए । हाल सेरिया ब्रुनाइ स्थित श्रीमति सुनिता छोरी मेधावी र छोरा रिवाजको साथमा कार्यरत हुनुहुन्छ ।गोर्खाली इतिहासमा सम्भवत यो बहादुरीता विगत झण्डै ४० बर्षपछिको सबैभन्दा उच्च बहादुरी हो । यो बहादुरीताको सम्मानले काजीमान लिम्बूको जीबनमा गौरव गर्ने राम्रो ठाँउ त बन्यो नै अझ ब्रिटिस गोर्खाजको इतिहासमा अर्को उचाइ थपेको छ । बधाई छ बहादुर काजीमान लिम्बू ःऋ र उसको पुरुषार्थलाई ।
Congretulation brave Kajeeman Limbu!
ReplyDeleteFertunately I could know about brave Mr. Kajeeman Limbu. I want to appreciate to your bravery whatever you played risk role durring war period in Afganisthan. Likewise of this your role certainly inspire to the employers and comming generation of community. The award of suprim medal of American military force, what you got success to achieve, it is not a joke, you are most congretulate. Thank you.
Chhabi Sangbangphe, Lilimhang